Historia Pracowni

To jedna z najstarszych istniejących rodzinnych firm Warszawy założona w 1862 roku przez Jana Łopieńskiego, rzeźbiarza, cyzelera, brązownika i odlewnika.

Dzieło jego kontynuowali synowie Grzegorz, Feliks i Ignacy, wnukowie Tadeusz, Władysław i Zdzisław i obecnie prawnuczka Jana - Anna. Wykonali dziesiątki pomników, posągów i rzeźb kameralnych oraz tysiące dzieł sztuki ze złota, srebra i brązu. Konkurowali jakością swoich wyrobów z najsłynniejszymi brązownikami francuskimi i wiedeńskimi. Sprzedawali swoje wyroby do Rosji, Niemiec, USA, Kanady, Republiki Południowej Afryki, Wielkiej Brytanii. Wielokrotni laureaci nagradzani medalami na Międzynarodowych Wystawach Sztuki m.in. w Paryżu, Wiedniu, Monachium, Berlinie, Brukseli, Petersburgu, Nowym Yorku, Lwowie i Warszawie Po uzyskaniu niepodległości w 1918 roku „Bracia Łopieńscy” wyposażyli najważniejsze urzędy Rzeczypospolitej w reprezentacyjne didaskalia „arts decoratifs”. Po 1945 roku przywrócili Warszawie większość zniszczonych pomników ze statuą króla Zygmunta III Wazy, Kopernika, Mickiewicza i Syreny na czele. W 1950 roku firma została znacjonalizowana a jej potencjał twórczy, kadrowy i techniczny bezpowrotnie zmarnowany. W 1956 roku ostatni z braci Tadeusz uzyskał zgodę władz na otwarcie miniaturowej „Pracowni Metalowej Sztuki Zdobniczej, dawniej „Bracia Łopieńscy” prowadzonej dzisiaj przez Jego córkę, Annę Łopieńską-Lipczyk i jej męża.

Jesteśmy. Już 140 lat. Wbrew wszystkiemu i na przekór. Balzac twierdził, że prawdziwa historia jest jedyną rzeczą na świecie jakiej nie można zdobyć za pieniądze. W naszych wysiłkach w Pracowni hołdujemy minionym epokom w sztuce usiłując zaistnieć jednocześnie w nurcie współczesnego tworzenia. Wszystko co powstaje nowego oceniamy z dystansem dochodząc niezmiennie do wniosku, że nie da się nic stworzyć bez odwoływania się do dzieł wszystkich Wielkich Nieobecnych, To Oni dają nam poczucie własnej tożsamości zmuszając do ustawicznych poszukiwań ideału dobra i piękna. To wymarzony cel i jednocześnie drogowskaz. I sposób, i temat na życie. Jesteśmy - jak to widać po naszych dzisiejszych wyrobach - z pogranicza tego co było już w sztuce i tego co się rodzi obecnie.